gast in Indonesie

Natuurlijk heb ik allemaal fantastische verhalen omdat het land ook zulke prachtige natuur en hele aardige mensen heeft, die je echt overal tegen komt. Nu ik even de tijd heb want mijn bootreis naar het Nationale Park Gunng Pulau is even uitgesteld kan ik ook over het andere Indonesie vertellen. Naast heel mooi is het ook onbeschrijflijk smerig. Mensen gooien echt alles op straat en dan ook echt alles darmen, pampers,plastic. In de havens ligt voor tonnen vuil in de steden zijn open riolen, vandaar de ratten. Op het platteland is voor zover ik het kan zien geen ar moede in de steden echter wel, alleen dat ziet een tourist niet. Iemand reagerde met geen diepgang. Indonesiers praten niet over problemen, niet over het koloniale verleden. Er wordt gelachen altijd gelachen. Een paar stukken terug had ik het over de berg die naar beneden kwam terwijl wij daar reden, echt je gaat lachend ten onder wat bij nader inzien toch te preferen is boven doodsangst. Wat wel heel bijzonder is dat als je over de Islam praat er zachter gesproken wordt of over iets anders, toch een andere manier van omgaan dan lachen. Overigens is het een opluchting om te merken hoe goed mensen met elkaar omgaan ongeacht hun religie, kunnen wij nog wat van leren. De islamitische vrouwen zien er hier prachtig uit, heel vrouwelijk en opgemaakt, heel mooi. Hun kleding laat ook de contouren van hun lichaam zien, helemaal niets mis mee. Ik vind het moeilijk om een andere kant te beschrijven omdat je een gast ben in het land, rozegeur etc. groet Marja




w